Over de levenstuin in wording
In de herfst van 2022 kreeg ik, Cora Postema, het idee om het landje van ongeveer 1500m2 naast onze woonboerderij in Nieuwerbrug om te toveren in een klein paradijsje. Een plek met bloemen, een labyrint, een schommel, kleurrijke groenten, een kasje, zitjes en op sommige momenten koffie/thee met zelfgemaakte taart van eigen appels, peren, pruimen, bessen... noem maar op. Wat me ook leuk lijkt is om af en toe een Japanse of Chinese theeceremonie te organiseren.
Op deze site kun je de ontwikkelingen volgen. Ik schrijf wekelijks in mijn blog over de voortgang.
Als je tips of suggesties hebt, of eens wilt komen kijken of helpen, ben je altijd welkom. Je kunt het hier laten weten.
Wie, wat, waar
Samen met Wim woon ik aan het Weijland in Nieuwerbrug in een voormalige boerderij. Ons terrein is omzoomd door sloten. Aan de overkant van de weg loopt de Oude Rijn die door de eeuwen heen haar klei heeft afgezet op de oevers. We tuinieren dus op rivierklei. Voedzaam maar niet zo licht te bewerken.
De basis
Toen we hier in 2007 kwamen wonen, liepen er een paar schaapjes op het weitje aan de linkerkant van het pad langs ons huis. Aan de sloot achter het weitje stond een tuinhuisje. We lieten de sloot verbreden tot een vijver en met de grond is het landje opgehoogd en is langs de weg een wal gemaakt waar we elzen op hebben gepoot. De schaapjes gingen weg, we kochten een zitmaaier en plantten een lindeboom, een sierkers en een kastanjeboom. Langs de sloot aan de overkant staken we wilgentakken in de grond, die inmiddels zijn uitgegroeid tot heuse knotwilgen.
De afgelopen jaren liet de buurboer er een paar schaapjes lopen als grasmaaier. Ook omdat het gewoon leuk is om in het voorjaar te genieten van huppelende lammetjes. Sinds het najaar van 2022 zijn de schaapjes weer weg. Ruimte voor bloemen en de rest! Het is de bedoeling om ecologisch te werken.
Ont-moeting
Voor mij is de levenstuin (in wording) vanaf nu een plek voor ont-moeting. Een plek om te kijken, te proeven, te plukken, mee te werken, mensen te ontmoeten die net als ik houden van de natuur. Een plek om niet meer te 'moeten'.
In de Hooiberg is een keukentje en toilet. Langs de wand hangen mijn schilderijen. Ik zou het leuk vinden als er mensen komen schilderen of fotograferen.
Het tuinhuis is een stille plek aan de vijver. Heerlijk om te schrijven of samen een kopje thee te drinken. Ik neem er regelmatig een podcastgesprek op.
En als je achter het huis naar het noorden kijkt, zie je wolkenluchten zover de horizon reikt. Elke dag weer een ander verhaal.
