Cora's verhaal
Met 'Vertel het met bloemen' creëer ik een omgeving waar ik zelf blij van word en waar mensen die er komen blij weer naar huis gaan. Er is gelegenheid om te genieten van de tuin, van het uitzicht. Je kunt er foto's maken, schilderen, plukken en proeven. Er is gelegenheid voor ont-moeting en gesprek. Misschien kan er nog wel veel meer....
Waartoe?
Ik zie het als mijn missie om woorden te geven aan dat wat (nog) niet gezegd kan worden. Om het hart te openen.
Manieren om die woorden te vinden is het stellen van vragen, voelen, luisteren en kijken. Ik stel mijzelf af en toe een vraag en vind het antwoord in de natuur, of schilderend, of door het maken van foto's, wandelend, of schrijvend of door met andere mensen in gesprek te gaan.
Door nieuwe dingen te doen en te ervaren voed ik mijn nieuwsgierigheid. Krijg ik weer nieuwe vragen, woorden, inzichten. Ik geloof in voortdurende ontwikkeling om energiek en levendig oud te worden.
Niet alleen
Toen ik thuiskwam met de boodschap:"Ik ga een levenstuin beginnen", was Wim niet meteen enthousiast. Dat dempte even mijn blijdschap, maar al gauw kwam ik erachter waar zijn terughoudendheid vandaan kwam. Hij ziet me dit niet allemaal alleen doen. Wim kan me er in zijn rolstoel niet bij helpen, terwijl dat is wat hij het liefste zou willen. Ook voor mijzelf was vanaf het begin duidelijk dat ik dit niet alleen kan en wil. Ik vind tuinieren leuk, maar als er anderen in de buurt zijn en er van meegenieten, vind ik het veel leuker. Dus wat mij betreft is iedereen welkom.
Ik wil dit alles graag met anderen delen, opdat de wereld een beetje liever zal zijn. Bloemen helpen daarbij! En niet te vergeten mijn lief, die zichzelf mijn tuinman op wielen noemt.
Levensweg
Neem je tijd, zei de wind
En ik nam de tijd.
Neem je rust, zei de wind
En ik nam de rust.
Blijf bij jezelf, zei de wind
En ik bleef bij mijzelf.
Luister naar je ziel, zei de wind.
En ik luisterde naar mijn ziel.
Kom wat vaker, zei de storm.
Zwem eens door, zei de golf.
Blijf maar binnen, zei de kou.
Wordt niet nat, zei de regen.
Waar blijf je nou, zei de haas.
Kijk eens naar mij, zei de leraar.
Waar bleef je nou,
zei een zwerm wespen
Verschuil je niet,
fluisterden de duinen.
Ja, waar was ik
al die tijd
Ik heb gewerkt
Geleerd
Gehuild
Gestreden
Gekeken in mijn ziel
Op zoek gegaan
naar binnen
Niks geen schuilen
Ik was op weg
naar binnen
Op zoek naar voedsel
voor mijn ziel
Ben je daar zolang
mee bezig geweest?
Met er niet zijn
voor ons.
Zuchtte de storm,
de golf
de kou
de regen en de
haas,
de leraar en de wespen.
En de duinen wezen
met hun helmgras
Ja, om diep naar binnen
te gaan
kost tijd.
Ik heb niet geschuild
maar stond
in open vizier
met mijn zelf
Het heeft mij zoveel
moois gegeven,
Wat ik met jullie kan delen
O ja, riepen ze in koor,
dat willen wij wel horen
Kom maar
zei ik.
Kom maar rond
mijn vuur en
ik begon mijn verhaal...