Welkom in Cora's levenstuin
Eind 2022 ben ik begonnen het schapenweitje van zo'n 1800 m2 naast ons huis om te toveren tot een paradijsje; mijn levenstuin. Een plek voor ont-moeting.
Dat was een wending in mijn leven, ik werd weer het 'tuinmeisje' dat ik ooit was. Het geeft me veel energie en plezier en dat deel ik graag. Zowel het plezier, de ervaringen en als het zover is ook de oogst. Regelmatig schrijf ik een blog en op de Facebookpagina en Instagram plaats ik ook foto's en verhaaltjes.
De tuin heeft zich snel ontwikkeld. Paadjes, boompjes, veel bloemen, een prachtig labyrint en her en der groente. Je kunt aardig op ontdekkingsreis door de tuin.
De verdieping
Eind zomer 2024 lijkt het tijd voor een nieuwe fase. Tijd voor verdieping. Want ik heb ontdekt dat het me niet om de mooiste bloemen of de lekkerste tomaten gaat. Het gaat mij om de verwondering van wat er groeit en bloeit. Het gaat me erom geraakt te worden en om niet alleen zelf te (doen) groeien, maar ook anderen te inspireren het leven te leven.
De verdieping bestaat uit:
- Het 'Levenscafé' , een plek voor ontmoeting met diepgang en humor over leven en dood. op de eerste zondag van de maand. Van 16.30 tot een uur of 19.00.
- 'Loop je leven' waarin ik je help om meer zicht te krijgen op belangrijke momenten in je leven en de rode draad.
- Het Labyrint krijgt een belangrijkere rol.
Heb je zin om langs te komen, je bent van harte welkom. Wil je zeker zijn dat ik er ben dan is het handig van tevoren even contact op te nemen. Ook is het mogelijk om met een groep een rondleiding met verhaal te komen genieten.
Tot ziens!
Cora Postema
NIEUW!
Levenscafé 't Groene Hart
Op zondag 6 oktober vanaf 16 uur tot een uur of 19 organiseren we het eerste levenscafé.
Esther Ritman komt het openen met een inspirerend verhaal over leven en dood. Lees hier meer!
Wie, wat, waar
Samen met Wim woon ik aan het Weijland in Nieuwerbrug in een voormalige boerderij. Ons terrein is omzoomd door sloten. Aan de overkant van de weg loopt de Oude Rijn die door de eeuwen heen haar klei heeft afgezet op de oevers. We tuinieren dus op rivierklei. Voedzaam maar niet zo licht te bewerken.
De basis
Toen we hier in 2007 kwamen wonen, liepen er een paar schaapjes op het weitje aan de linkerkant van het pad langs ons huis. Aan de sloot achter het weitje stond een tuinhuisje. We lieten de sloot verbreden tot een vijver en met de grond is het landje opgehoogd en is langs de weg een wal gemaakt waar we elzen op hebben gepoot. De schaapjes gingen weg, we kochten een zitmaaier en plantten een lindeboom, een sierkers en een kastanjeboom. Langs de sloot aan de overkant staken we wilgentakken in de grond, die inmiddels zijn uitgegroeid tot heuse knotwilgen.
De afgelopen jaren liet de buurboer er een paar schaapjes lopen als grasmaaier. Ook omdat het gewoon leuk is om in het voorjaar te genieten van huppelende lammetjes. Sinds het najaar van 2022 zijn de schaapjes weer weg. Ruimte voor bloemen en de rest! Het is de bedoeling om ecologisch te werken.
Ont-moeting
Voor mij is de levenstuin een plek voor ont-moeting. Een plek om te kijken, te proeven, te plukken, mee te werken, mensen te ontmoeten die net als ik houden van de natuur. Een plek om niet meer te 'moeten'.
In de Hooiberg is een keukentje en toilet. Langs de wand hangen mijn schilderijen. Ik vind het leuk als er mensen komen schilderen of fotograferen.
Het tuinhuis is een stille plek aan de vijver. Heerlijk om te schrijven of samen een kopje thee te drinken.
En als je achter het huis naar het noorden kijkt, zie je wolkenluchten zover de horizon reikt. Elke dag weer een ander verhaal.
