Ik ben nu bijna drie jaar verder. Verder dan.... ja verder dan de periode dat ik het even allemaal niet meer zo wist. Verder dan de tijd waarin ik me afvroeg wat nog de zin was van mijn bestaan. Verder dan dát moment. Het moment waarop ik in een pluktuin tot het inzicht kwam dat ik een bloementuin wilde maken van het veldje naast ons huis waar de buurman schapen liet lopen om het gras kort te houden. Verder dan het begin van een nieuwe tijd in mijn leven. De bloemen brachten mij weer tot leven. Dit blog begon ik om bij te houden hoe de tuin en ik ons ontwikkelden. Mooi woord om op te kauwen... ONTWIKKELEN. Nu, drie jaar verder heb ik veel ontdaan van wikkels die het leven ingewikkeld maken en groei in de weg staan. Het bezig zijn in de tuin geeft me veel energie, het laat me zien dat groeien vanzelf gaat. Na drie jaar is de tuin fantastisch vol gegroeid. Ik maai gras, zorg dat sommige planten zich een beetje gedeisd houden in hun groei en uitbreidingsdrift en zaag wat takken uit de wilgen. Verder gaat het eigenlijk vanzelf, behalve dan in de kas.
De kas
De kas, daar groeien de kasplantjes. De naam zegt het al, die vragen de meeste zorg. Ze groeien niet vanzelf. Ze zijn afhankelijk van mijn zaai- en plantwerk en vooral de gieters vol water. De kas is eigenlijk een kunstmatige omgeving. Ik kweek er wat in de open lucht niet/nauwelijks groeit vanwege gebrek aan warmte, teveel wind, teveel nattigheid of slakken. Het is een veilige omgeving voor 'kasplantjes'. Kasplantjes ontwikkelen zich niet vanzelf en maken mijn leven iets meer ingewikkeld. Als ik met vakantie ga moet ik 'oppas' regelen, de regentonnen voor het water om te gieteren raken soms leeg, of de leiding van de dakgoot naar de ton raakt verstopt. Wat er groeit in de kas maakt het echter allemaal de moeite waard. Tomaten, aubergines, paprika, spinazie, sla, raapstelen al vroeg in de lente. Rode bieten, koolrabi, sperzieboontjes, basilicum, peterselie op momenten dat het buiten nog te koud is. Het zorgt ervoor dat ik nauwelijks nog groente hoef te kopen.
De les
De ontwikkeling van mijn levenstuin heeft me al veel geleerd. Ik heb geleerd dat het mij gaat om ontwikkeling, schoonheid en verrassing. De verrassing die elke dag me brengt zit hem in hoe de plantjes groeien, de beestje die dat aantrekt, de vogels die daarop afkomen. De verrassing van de lichtval die elk moment weer anders is, de luchten, de vochtigheid. Ja, ik heb vooral ontdekt dat het er mij om gaat om me te laten verrassen door de natuur, door het leven. Dat betekent dat ik vooral laat groeien wat er komen wil en niet teveel bijstuur. Als het moment komt dat er honger is, zal ik zien hoeveel eetbaars er ook voor mensen al groeit. Nu lever ik vooral voer voor heel veel verschillende beestjes. Het voedt mijn behoefte aan verrassing en schoonheid en dat is voor nu genoeg. Ingewikkelder is het niet (meer).
Reactie plaatsen
Reacties