Vorig voorjaar zaten ze er voor het eerst. Eksters bouwden ijverig een nest in een hoge els, in toen nog het schapenveldje. Dit jaar kwamen ze weer. Ze maakten het nest nog steviger en jaagden alle vijanden (andere vogels) weg als waren ze straaljagers in oorlogstijd. Die agressiviteit vind ik niet fijn.
Op een dag zag ik zelfs eentje een jong meerkoetje uit de sloot lepelen. Ik dacht dat onze kat al die dotjes deed verdwijnen, maar hij niet alleen dus. Wat een wreedheid om ons huis. Het was druk op het nieuwe nest, paps en mams vlogen af en aan.
De jonge eksters vliegen ondertussen ook dat het een lieve lust is. Veel gesnater en onrust. Ik zie ze dwars door mijn pas aangelegde bloembedjes gaan. Lekker met hun snavel de grond omwroetend. Ik denk dat ze de zaden eten die ik er in stop. En als het niet de zaden zijn, dan wel de jonge plantjes. Toen ik een wreed uitgerukt rood uitje aantrof, wist ik dat ze geen onderscheid maken tussen wenselijk of onwenselijk gedrag. Als ze distels eruit zouden rukken, zouden ze mijn vrienden kunnen zijn, maar wat ze nu aanrichten vind ik echt niet leuk.
Gisteren bereikten ze een hoogtepunt in plaaggedrag. Ik liep om de lindeboom en hoorde een hoop gesnater boven mijn hoofd. Zitten daar vijf van die krengen gezellig met elkaar in de boom. Totaal niet onder de indruk van het feit dat ik daar onder loop en naar boven kijk. Ze kijken gewoon terug.
Toen ik vandaag een afgerukt boekweitplantje en een aangepikte artisjokplant trof, bedacht ik dat ik ze nu toch echt zou moeten verjagen. Mijn vader had vroeger een luchtbuks waarmee hij op kraaien schoot. Maar zo'n buks heb ik niet. Ik durf vast ook niet eens te schieten, dus ik zocht eens via Google. Nep kraaien, vliegers, geluid, alles kan, maar helpt slechts tijdelijk wordt erbij verteld omdat eksters slim zijn en al snel doorhebben dat het nep is. Dat kan ik dan wel weer waarderen.
De moraal van dit verhaal
Als ik nog even verder zoek vind ik het leukste antwoord.... "Ga ze zien als je vriend. Ze eten de beestjes uit de bodem die jouw planten opvreten. Het zijn ideale slakopruimers." Nu begrijp ik waarom ik in tegenstelling tot vele andere tuiniers dit natte voorjaar niet werd geplaagd door slakken. Die rottige eksters hielpen me.
Reactie plaatsen
Reacties
Achter ons huis hebben we ook een stel eksters in de boomgaard. Twee ouders en drie grote jongen die nog gevoerd willen worden. Onze achtertuin lijkt wel een speeltuin voor die vogels. Bloempotten omwoelen. Rondhippen tussen tafel, stoelen en grond. Piepen, poepen en krassen, begint 's-morgens al heel vroeg. Leuk om te zien. Ga ze eens schieten met mijn telelens.
Mooi verhaal, Cora.
Uit het leven gegrepen! Inderdaad is de natuur niet alleen prachtig en wonderschoon. Wat wij, mensen, als wreedheid hebben leren definiëren is 'natuurlijke' (over) levingsdrift.
Mooi die omkering van perspectief aan het eind: ga ze zien als je vrienden...!
Wij hadden een paar lijsters in de tuin die slakken vingen en ze kapotsloegen met hun snavel op de grond. Ik heb er in verwondering naar gekeken.
Het zijn prachtig getekende vogels, ze zingen prachtig.... én... slaan slakken dood.
Het deed me opnieuw beseffen dat onvoorwaardelijke liefde niet altijd "lief en zachtmoedig" is :)
We hebben last v.d. te grote aantallen eksters. Halen bij ons de eieren uit de nesten van merels. lijsters duiven. Eten ook de kippeneieren op als ze de kans krijgen. Ook kraaienprobleem. Dit heb ik opgelost.