Toen ik deze foto van een halve 'vier windrichtingen cirkel' maakte, schoot het woord 'half werk' door mijn hoofd. Het liet me niet los. Heb ik half werk geleverd? Of is een goede voorbereiding het halve werk? Heb ik een oordeel over half werk? Had ik het helemaal af moeten maken? Al denkend kom ik erop dat ik heel tevreden ben over half werk, maar ook blij kan zijn met een heel werk. Waar gaat dit over?
Hoeveel kruiwagens kan ik aan?
Voor de winter heb ik een cirkel uitgezet met vier kwarten. Er doorheen een paadje van gras, noord-zuid, oost-west. In het midden wil ik een zonnewijzer. Waar het gras bloembed moet worden had ik het bedekt met verschillend materiaal, wat er maar voor handen was. Stukken worteldoek, karton en bossen riet. Daaroverheen wilgentakken om wegwaaien te voorkomen.
Ondertussen is de tijd gekomen om er werkbare bedden van te maken. Vrijdag sneeuwde het, het was kletsnat, maar zaterdag zou het zonnig zijn. Een dag om dit aan te pakken. Ik begon de grootste takken aan de kant te tillen en bedacht toen dat het verstandig zou zijn om te beginnen met twee kwarten. Het gras onder de bedekking was bijna verdwenen, maar de hondsdraf deed nog zijn best met frisgroene stengeltjes. Ik besloot de bodem toch helemaal met golfkarton te bedekken en daarop een laag aarde en compost aan te brengen. Ronde kwarten knippen uit karton van 1.20 m breed. Hoe doe je dat het handigst? Waar is mijn rolmaat?
De eerste strook was 2.80 m en dan nog één van 2.80 m. Dan 2.10 m en dan nog één van 1.80 m. Best wel een oppervlakte eigenlijk. Het eerste kwart bedekte ik met drie kruiwagens vol aarde zodat het niet zou wegwaaien. Daarna legde ik het volgende kwart. Verhip, de noord-zuid lijn bleek toch scheef. Kompas erbij. Karton rechttrekken en ook hier drie kruiwagens op. Heerlijk zo in de zon, terwijl in de schaduw nog wat sneeuw ligt. Ik kijk om me heen en zie dat er nog veel water achter de kas op het gras staat. Ik graaf een klein 'riviertje' en zie het water heerlijk rustig de sloot inlopen. Ondertussen is het lunchtijd geworden.
Na de boterham ga ik verder met het kruien van compost. Na een uur ben ik blij dat ik niet meteen de hele cirkel onder handen heb genomen, dat was me nooit gelukt vandaag. Kruiwagens vol scheppen, door het natte gras naar de plaats van bestemming rijden en dan een keurig bed maken... het is een heerlijk klusje, zolang er geen druk op zit van 'het moet af'.
Zeventien kruiwagens later hark ik de laatste hobbels vlak. Ik klim op de bank voor een foto van het resultaat. Blij dat ik me voor vandaag niet een héél werk op de hals heb gehaald.
Maakbaar?
Eerder deze week heb ik als 'poortwachter' voor het labyrint een verhoogde cirkel aangelegd met cortenstaal. Ook dat was even uitvinden hoe je dat doet. Zes stukken staal van 1.06 m aan elkaar verbinden tot een cirkel. En ook daar gingen de nodige kruiwagens bemeste tuinaarde in. De bigags naast de schuur raken zo langzamerhand leeg. De levenstuin raakt steeds meer ingericht. De zaadjes zijn gepoot en ontkiemen goed in vensterbank en kas. De struikjes laten voorzichtig groene puntjes van blaadjes zien. Ik vergeet nooit de uitdrukking: 'Gras groeit niet door er aan te trekken.' Alles op zijn tijd, dan komen veel dingen vanzelf. Ook al heb je het soms niet door... er wordt voor je gewerkt. Ik geloof niet in maakbaarheid, ik geloof in 'laten ontstaan'. Zo ontstaat een levenstuin in Nieuwerbrug.
Half werk? Hoezo half werk; Het is gewoon nooit klaar. Het leven komt in cirkels. Denk je dat je klaar bent, staat de volgende uitdaging voor de deur. Half werk... je bent je eigen maatstaf!
Reactie plaatsen
Reacties